Urodził się 16 marca 1882 r. we Śladkowie Górnym pow. Łęczyca. Syn Piotra, ekonoma, i Wiktorii z Jaworskich. Brat Bronisława (zob.).
Przed 1903 r. pracował jako ślusarz w Charkowie, gdzie uczestniczył w pracach partii Socjalistów-Rewolucjonistów. Zmuszony do opuszczenia Rosji, zamieszkał w Łodzi, gdzie pracował jako majster tokarski w fabryce J. Johna. Od początków 1905 r. członek PPS ps. „Japończyk”. Działał jako kolporter, agitator, członek Komitetu Dzielnicowego Górna w Łodzi. Po rozłamie w partii (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W tym też roku został instruktorem Milicji PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Aresztowany w 1908 r. przez władze rosyjskie, przez dziewięć miesięcy był więziony w Łodzi i Łęczycy. Skazany na dwuletnie zesłanie do guberni permskiej. W maju 1918 r. powrócił do kraju.
Zmarł 24 czerwca 1932 r. w Łodzi.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; Księga Jubileuszowa Polskiej Partji Socjalistycznej 1892-1932, Warszawa brw; „Monitor Polski” nr 177/1938.