Urodził się 1 lutego 1892 r. w Józefowie pow. Mariampol. Syn Kazimierza, ziemianina, i Marii z Mohrenheimów.
Uczył się w gimnazjum w Mariampolu (do 1902 r.) i Kownie (do 1905 r.). Maturę uzyskał eksternistycznie, po czym kształcił się w Kowieńskiej Społecznej Szkole Handlowej. Ukończył Studium Rolnicze Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1914 r.).
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w armii rosyjskiej. Służył w baonie saperskim i motorowo-pontonowym.
W czerwcu 1917 r. był współorganizatorem zjazdu Zw. Wojskowych Polaków w Petersburgu. Służył jako oficer do szczególnych zleceń w Naczpolu. Potem był oficerem I Korpusu Polskiego oraz oddziału murmańskiego. Potem powrócił do kraju
Od 1918 r w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami. Aresztowany w rejonie Lwowa, był więziony. Zbiegł z niewoli ukraińskiej i powrócił do Warszawy. Był adiutantem ministra SWojsk, adiutantem szefa Dep. Inżynierii MSWojsk. Później uczestniczył w walkach z bolszewikami. Jako „I. Ł. Gładkow” przeprowadził wywiad na tyłach wojsk przeciwnika. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. sap. z 1 czerwca 1919 r.
Od 1921 r. prowadził majątek Gajówki na Pomorzu, a od 1924 r. majątek żony w Synkowicach pow. Słonim.
Był prezesem Okręgowego Tow. Organizacji i Kółek Rolniczych, powiatowego Zw. Ziemian i Zarządu Głównego Kresowego Zw. Ziemian, rady nadzorczej KKO. Członek Wojewódzkiej Rady Samorządowej w Nowogródku, Wydziału i Sejmiku Powiatowego oraz rady gminy.
Członek rady Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, członek zarządu Zrzeszenia Producentów Spirytusu Kresów Wschodnich.
Prezes obwodu i członek Rady Wojewódzkiej OZN.
W 1938 r. wybrany do Senatu RP w województwie nowogródzkim, był członkiem klubu OZN.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września przeszedł na Łotwę. Przez Rygę, Sztokholm i Brukselę dotarł do Paryża. Powołany do służby w PSZ. W 1946 r. był kwatermistrzem komendy placu 1 Korpusu Polskiego w Perth.
Członek Komisji Środkowej Europy, w latach 1942-1949 prezes Rady Naczelnej Zw. Ziem Północno-Wschodnich RP. Wydawca tygodnika „Lwów i Wilno” (1946-1950).
Po demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Od 1949 r. pracował jako nauczyciel języków obcych w szkołach angielskich.
Działacz polityczny; był wiceprezesem Głównego Komitetu Wykonawczego Skarbu Narodowego, zaś w latach 1958-1963 wiceprezesem II Rady RP.
Zmarł 3 czerwca 1968 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu North Sheen.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 3 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Opublikował: Na przełomie epok, Londyn 1978.
Żonaty (od 20 VII 1920) z Fabianną Hutten-Czapską, miał z nią syna Karola Marię (3 VII 1921-8 IV 2008) i córki Krystynę (1924-1930) i Izabellę (18 XII 1931-12 VI 2018) zamężną Arranda-Carranza.
Kierownictwo obozu niepodległościowego na Obczyźnie 1945-1990, Londyn 1996; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 109/1932; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.