Józef Górecki

Urodził się 8 marca 1875 r. w Ostrzeszowie. Syn Wojciecha, kupca, i Józefy z Konarskich.

Kształcił się w szkole elementarnej w rodzinnym mieście. Kwalifikacje zawodowe destylatora uzyskał w Środzie Wlkp. i Lesznie. W 1898 r. zamieszkał w Lesznie, gdzie wraz z bratem Janem założyli Fabrykę Wódek, Likierów, Wina Owocowego i Tłocznię Soków. W 1899 r. uruchomił wytwórnię Leszczyński Hurt Destylatami Miasto Warszawa.

W 1902 r. współorganizował Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Lesznie, a następnie Tow. Robotników, którego został prezesem.W 1911 r. uruchomił filię Banku Ludowego w Osiecznej, w którym przez wiele lat pełnił funkcję prezesa rady nadzorczej.

W październiku 1918 r. został członkiem Tajnego Komitetu Narodowego, był też członkiem Rady Ludowej na m. Leszno i delegatem do Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. Z ich ramienia był komendantem Straży Ludowej

w Lesznie (do 17 stycznia 1920 r.). W styczniu 1919 r. uznany przez władze niemieckie za niebezpiecznego, został internowany pod nadzorem policyjnym w Głogowie, Zgorzelca i Żagania. Do Leszna powrócił w sierpniu 1919 r.

Od 1920 r. członek magistratu w Lesznie, funkcję tę sprawował przez wiele lat. W tym też roku został współzałożycielem spółdzielni „Drukarnia Leszczyńska”.

W lipcu 1922 r. kupił fabrykę octu w Warszawie, która po modernizacji uchodziła za drugą co do wielkości produkcji w Polsce.

Podczas II wojny światowej w grudniu 1939 r. wysiedlony przez Niemców z rodziną do Generalnej Guberni. Zamieszkał w Tomaszowie Mazowieckim.

Zmarł 27 marca 1944 r. w Tomaszowie Mazowieckim. Pochowany na cmentarzu przy ul. Kąkolewskiej w Lesznie.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Żonaty z Martą Frąckowiak, miał synów Mieczysława (ur. 1902), ceramika, Stanisława, Józefa (ur. 1911), destylatora, i córkę Marię (ur. 1916).