Bojownikom niepodległości

Józef Guzowski

(1893-1945)

Urodził się 18 marca 1893 r. w Pyzdrach pow. Słupca. Syn Jana, rolnika, i Józefy z Zielezińskich.

Ukończył szkołę elementarną. Następnie zamieszkał w Łodzi, gdzie pracował jako czeladnik krawiecki. Należał do Stow. Zawodowego Pracowników i Pracownic Krawieckich, a od 1914 r. do PPS-Lewicy ps. „Guzik”.

W czasie I wojny światowej z ramienia partii był kierownikiem jednej z Tanich Kuchen. W 1917 r. aresztowany przez władze niemieckie za rozpowszechnianie nielegalnych druków, przez cztery miesiące był więziony. W maju 1918 r. wszedł w skład grupy secesyjnej z partii, która wkrótce potem utworzyła partię Opozycja Robotnicza PPS-Lewicy. 1 września wybrany do Zarządu Zjednoczenia Robotniczych Stow. Spożywczych „Proletariat”. Jeden z organizatorów Rady Robotniczej m. Łodzi. Jako przedstawiciel Opozycji Robotniczej PPS-Lewicy 13 listopada wszedł w skład jej tymczasowego prezydium.

W niepodległej Polsce w grudniu wstąpił do PPS. Z jej ramienia 11 lutego 1919 r. wybrany do Komitetu Wykonawczego Rady Robotniczej m. Łodzi.

W latach 1918-1919 pracował jako kasjer Komitetu Pomocy Bezrobotnym, po czym do 1926 r. jako członek zarządu i kasjer Spółdzielni Spożywców „Łodzianin”. Następnie urzędnik w wydz. podatkowym magistratu.

Ławnik sądowy (1920-1925), działacz Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Lokator” (1930-1940). Członek Stow. b. Więźniów Politycznych.

Zmarł 3 kwietnia 1945 r. w Łodzi.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał synów Tadeusza i Ryszarda.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 177/1938
Źródła

E. Ajnenkiel, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 177/1938.