Józef Hartman

Urodził się 27 października 1898 r. we wsi Swaryszów koło Sędziszowa. Syn Karola i Małgorzaty z Białków.
W 1914 r. wstąpił do Zw. Strzeleckiego w Warszawie.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Roch”, „Sławek”. W 1916 r. ukończył kurs instruktorski organizacji. Podczas demonstracji w Jędrzejowie (17 listopada 1917) ranny w nogę w starciu z oddziałem austro-węgierskim, został aresztowany. Osadzony w więzieniu w Kielcach, skąd po miesiącu zbiegł.
Po1918 r. w WP. Brał udział w walkach z bolszewikami. Ranny podczas bitwy pod Kuźnicami w końcu sierpnia 1920 r. Mianowany 1 lipca 1921 r. ppor. piech., służył w 1 pp leg. Z dniem 1 lipca 1923 r. awansował na por. piech. Od 1925 r. oficer w baonie manewrowym. Awansowany 1 stycznia 1932 r. kpt. piech., służył wówczas w Dep. Piechoty MSWojsk. Od 24 stycznia 1934 r. I adiutant przyboczny prezydenta Ignacego Mościckiego. Awansowany 19 marca 1939 r. na mjr. piech.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. 17 września przekroczył granicę Rumunii, gdzie został internowany. 8 stycznia 1940 r. wyjechał do Francji i podjął służbę w WP. Po klęsce Francji ewakuowany do Wlk. Brytanii. Jako dawny spadochroniarz wyraził chęć pracy konspiracyjnej w kraju. Formalnie przydzielony do 4 Bryg. Kadrowej Strzelców, w lutym 1941 r. skierowany na kurs „cichociemnych” w Inverlchly Castle. Po jego ukończeniu przydzielony na kurs organizatorów walki konspiracyjnej w Briggens, gdzie został zaprzysiężony na żołnierza ZWZ ps. „Sławek”. Był członkiem pierwszej polskiej grupy, która odbyła szkolenie spadochronowe w Ringway. W lipcu 1941 r. objął stanowisko komendanta kursu walki konspiracyjnej, zaś 7 września 1942 r. komendanta nowego ośrodka szkoleniowego dla „cichociemnych” w Audley End. Od września 1943 r. kierownik wydz. wyszkolenia „W” w Oddziale Specjalnym sztabu NW, zaś od 1944 r. zastępca szefa tego oddz. Awansował do stopnia ppłk. piech.
Po wojnie został kierownikiem Komisji Likwidacyjnej Oddz. Specjalnego. W 1948 r. został zdemobilizowany i zamieszkał w Wlk. Brytanii. Z dniem 11 listopada 1964 r. awansowany przez gen. Władysława Andersa do stopnia płk. piech.
Zmarł 24 kwietnia 1979 r. w Londynie. Pochowany na cmentarzu w New Brentford.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 i 5 kl., Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami i srebrnym Krzyżem Zasługi.