Urodził się 22 października 1890 r. w Domaradzu pow. Brzozów. Syn Jakuba i Ewy z Łobarów.
Uczęszczał do gimnazjum, prawdopodobnie w Sanoku, w którym w 1911 r. uzyskał maturę. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Działacz „Zarzewia” i PDS. W listopadzie 1909 r. był współzałożycielem skautowego Oddziału Ćwiczebnego im. hetm. S. Żółkiewskiego w Sanoku. W okresie listopada i grudnia 1912 r. wykładał na kursie PDS w Krakowie. 14 marca 1913 r. otrzymał najwyższy stopień w tej organizacji tj. podchorążego. Był założycielem XLII PDS w Niegowici (13 kwietnia 1913 r.), prowadził wykłady i ćwiczenia organizacyjne w Przemyślu (29 kwietnia-18 maja 1913). 2 stycznia 1914 r. został komendantem miejscowym PDS w Krakowie. Podczas kursu instruktorskiego w Nowym Sączu (15 lipca-2 sierpnia) był instruktorem, a od 31 lipca komendantem kursu.
Powołany do armii austro-węgierskiej, dopiero w lipcu 1915 r. został przeniesiony do Legionów. Jako ppor. piech. od 17 sierpnia do 22 września 1915 r. dowodził 1 komp. I baonu 5 pp LP, a następnie plut. w tej komp. Ponownie stał na jej czele od 10 czerwca do 4 lipca 1916 r.
Poległ 5 lipca 1916 r. podczas bitwy pod Kościuchnówką.
W niepodległej Polsce awansowany na por. piech. oraz odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założył.
CAW, akta Virtuti Militari 37-2792; H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914-1918, Kraków 2006; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; G.. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945, t. II (1914-1921), cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” nr 300/1930; A.J. Narbut-Łuczyński, U kresu wędrówki. Wspomnienia, Londyn 1966.