Urodził się 14 sierpnia 1890 r. w Petrzykowie koło Tarmopola. Syn Franciszka i Marii.
Prawdopodobnie od 1907 r. uczył się w Męskim Seminarium Nauczycielskim im. H. Sienkiewicza w Tarnopolu. W czasie I wojny światowej od 19 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 baterii, kadrze i 3 baterii 1 part LP.
W następstwie kryzysu przysięgowego 19 września 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie włoskim, gdzie 2 listopada 1918 r. w stopniu kpr., dostał się do niewoli. Do kraju powrócił w 1919 r.
Kontynuował naukę w seminarium w Tarnopolu, którą ukończył 12 czerwca 1920 r.
W okresie od 1 listopada 1920 do 1 sierpnia 1922 r. pracował jako nauczyciel w szkole w Wierzchowiskach gm. Bełżyce na Lubelszczyźnie. Następnie (do 31 sierpnia 1930 r.) w szkole we Wzgórzu gm. Bełżyce. W owczas objął stanowisko kierownika Szkoły Powszechnej w Kolonii Warszawskiej (obecnie Warszawiaki) koło Lublina.
Był też tam sekretarzem OSP i członkiem Rady Gromadzkiej.
Podczas II wojny światowej od 5 sierpnia 1940 r. pracował w szkole w Głusku na Lubelszczyźnie. W marcu 1941 r. prawdopodobnie wydalony przez Niemców ze szkoły.
Zmarł po 1942 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 26 VII 1928) z Marią Krupa, miał z nią córkę Halinę (ur. 23 IV 1929).
„Monitor Polski” nr 140/1938; www.issuu.com/pawel.g.pawlowski (ostęp 10 VIII 2017)..