Urodził się 4 lipca 1899 r. w St. Margarethen bei Knittelfeld w Austrii. Syn Szymona i Joanny.
Od 1905 r. mieszkał z rodzicami w Kieżmarku na Spiszu.
Ukończył sześć klas szkoły ludowej w Kieżmarku ze słowackim i węgierskim językiem nauczania.
W czasie I wojny światowej od 1917 r. w armii austro-węgierskiej. W składzie 9 pp walczył na froncie włoskim. Po zakończeniu wojny i demobilizacji powrócił do Kieżmarku.
W latach 1918-1920, w czasie polsko-czechosłowackiego sporu terytorialnego o Spisz i Orawę, podjął działania na rzecz przyłączenia Spisza do Polski. W grudniu 1918 r. współpracował z polskim oddziałem wojskowym, który wkroczył do Kieżmarku na Spiszu.
16 września 1919 r. nielegalnie przekroczył ówczesną granicę polsko-czechosłowacką i wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w komp. spiskiej 2 psp, stacjonującej w Nowym Targu i Ostrowsku. Brał udział w ataku na placówkę armii czechosłowackiej w Podspadach. Po reorganizacji komp. weszła w skład komp. spisko-orawskiej baonu uzupełniającego 3 psp, stacjonującej w Czarnym Dunajcu (tzw. Legii Spisko-Orawskiej).
W 1920 r., po ogłoszeniu plebiscytu na Spiszu i Orawie, działał w Tajnej Organizacji Wojskowej na Spiszu. Prowadził agitację, dostarczał materiały wybuchowe do placówki TOW we wsi Maciaszowce. Po odwołaniu plebiscytu spisko-orawskiego i podziale Spisza pozostał w Polsce.
W niepodległej Polsce mieszkał w Kielcach. Pracował jako mistrz emalierski w fabryce „Huta Ludwików”.
Należał do Związku Górali Spisza i Orawy.
Zmarł 14 kwietnia 1979 r. we Wrocławiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Grabiszyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Apolonią N, miał dwie córki m.in. Wandę (ur. 1927) zamężną Skrzyszowską.
L. Dall, Spiszacy odznaczeni Krzyżami i Medalami Niepodległości. Słownik biograficzny, Zakopane 2022; „Monitor Polski” 1938, nr 140.