Józef Hradil

Urodził się 27 stycznia 1901 r. w Dzikowie pow. Tarnobrzeg. Syn Józefa i Anny ze Słomków. Uczęszczał do Szkoły Realnej w Tarnobrzegu. Należał tam do I Drużyny Skautów im. T. Kościuszki. Członek Drużyn Bartoszowych. Od 12 sierpnia 1914 r. w stopniu szer. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 4 sekcji III plut. 4 komp. VI baonu 1 pp LP, a potem 7 pp LP. 15 grudnia 1915 r. ranny, odszedł na leczenie do szpitala w Opawie, gdzie przebywał do końca stycznia 1916 r. Następnie w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. 27 maja został urlopowany, a 27 listopada zwolniony z Legionów. Kontynuował naukę w Szkole Realnej w Tarnobrzegu. Od 1917 r. jako sekcyjny w POW. W maju 1918 r. internowany przez Austriaków w Żurawicy. W nocy z 31 października na 1 listopada brał udział w rozbrajaniu Austriaków w Tarnobrzegu. Od 2 listopada 1918 r. w WP. Służył w komp. asystencyjnej w Tarnobrzegu. Od 1919 r. brał udział w walkach z bolszewikami w szeregach 11 puł, a potem 3 psk i 20 puł. 16 czerwca 1921 r. w stopniu plut. został zdemobilizowany. Od września odbywał praktykę rolniczą w dobrach Jerzego Grocholskiego w Ihrowicy, Obarzańcach i Zarudziu (pow. Tarnopol). Od listopada 1922 r. zastępca dyrektora dóbr Grocholskiego. W marcu 1924 r. został zarządcą folwarku ppłk. Jana Czermińskiego w Tetewczycach koło Radziechowa. W okresie od kwietnia 1930 do września 1932 r. administrator w majątku Kalinowszczyzna (pow. Czortków). Pracę utracił po parcelacji majątku i do marca 1934 r. był bezrobotny. Następnie pracował w Urzędzie Skarbowym w Radziechowie. Po kampanii 1939 r. usunięty przez Sowietów ze stanowiska. Po zajęciu Radziechowa przez Niemców od września 1941 r. powrócił do urzędu. Po ponownym zajęciu Radziechowa przez wojska sowieckie w 1944 r. ponownie utracił pracę. Na początku 1945 r. ekspatriował się z rodziną do Polski. Początkowo przebywał w Tarnowie. Od maja mieszkał w Gdańsku i podjął pracę w tamtejszej Izbie Skarbowej. Był m.in. kierownikiem kancelarii. W kwietniu 1955 r. zamieszkał w Krakowie. Tam aż do przejścia na emeryturę pracował jako inspektor w Miejskim Handlu Detalicznym. Zmarł 2 grudnia 1979 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim kwat. XIX a. Odznaczony Krzyżem Niepodległości. Żonaty (od 1 XII 1923) z Heleną Janko, miał z nią córkę Teresę (ur. 25 XI 1924) zamężną Mielnikow.