Urodził się w 1869 r. w Kaliszu. Syn Wojciecha, piekarza.
Pracował jako szewc.
Od 1903 r. należał do PPS w Kaliszu. Prawdopodobnie od 1906 r. należał do Organizacji Bojowej. Aresztowany 9 listopada przez władze rosyjskie, w kwietniu 1907 r. został skazany administracyjnie na trzy lata zesłania do Czarnego Jaru w guberni astrachańskiej.
Po odbyciu kary powrócił do Kalisza i w 1909 r. wznowił działalność partyjną. Jeszcze w tym samym roku ponownie aresztowany, przez trzy miesiące był więziony.
W niepodległej Polsce działał w ruchu zawodowym na terenie Kalisza, organizując lokalne oddziały robotników skórzanych, drzewnych i metalowych.
Zmarł 8 marca 1928 r. w Kaliszu.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Ludwika Korowrotkiewicz, miał pięcioro dzieci m.in. córkę Marię (1900–1986) zamężną Kubiak, i synów Józefa (1902–1980), szewca, Kazimierza (1904–1967), szewca, i Zygmunta (7 lipca 1906 – 10 lutego 1966), urzędnika.
A. Jabłkowska-Klimas, Wielka historia i miłość wpisana w losy Zygmunta Jabłkowskiego, „Zeszyty Kaliskiego Towarzystwa GenealogicznegoKalisia” t. III/2013–2014; S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 177/1938.