Urodził się 29 grudnia 1896 r. w Biłce Szlacheckiej pow. Lwów. Syn Michała i Zofii z Fijałkowskich.
Należał do Drużyny Bartoszowej w Biłce Szlacheckiej.
W sierpniu 1914 r. zgłosił się do Legionu Wschodniego, w którym służył do jego rozwiązania (21 września).
Od 1919 r. w Wojsku Polskim. Służył w 5 pac, a potem w sztabie 5 DP.
Po zakończeniu wojny poświęcił się zawodowej służbie wojskowej. W latach 1922–1924 kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty i z dniem 31 sierpnia 1924 r. otrzymał stopień ppor. piech. Przydzielony do 81 pp, 31 sierpnia 1926 r. awansował na por. piech. Awansowany 1 stycznia 1936 r. na kpt. piech., był komendantem okręgowego ośrodka WF w Grodnie przy 81 pp.
Podczas kampanii 1939 r. dowodził I baonem improwizowanego 1 pp „grodzieńskiego”. Uczestniczył w walkach o Lwów. Po kapitulacji załogi miasta (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości oraz srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; R. Dalecki, Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1989 roku, Rzeszów 1989; Drużyny Bartoszowe 1908–1914, Lwów 1939; „Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.