Urodził się 12 marca 1897 r. w Marlewie koło Rogoźna w Wielkopolsce. Syn Marcina i Agnieszki z Szewczyków (?).
W czasie I wojny światowej w styczniu 1915 r. powołany do armii niemieckiej. Przydzielony do jednostki lotniczej w Grudziądzu, a potem do szkoły pilotów w Koszalinie. Ukończył ją w 1916 r., po czym jako pilot służył w eskadrach wywiadowczej i myśliwskiej. Urlopowany, powrócił do domu, po czym nie powrócił do służby w armii niemieckiej.
Należał do POW Zaboru Pruskiego w Poznaniu.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Brał udział w walkach o lotnisko w Ławicy. Następnie w Wojsku Polskim. Szkolił pilotów i obserwatorów 1 esk. wlkp (potem: 12 esk. wywiadowczej). Odbywał loty nad Śląskiem, rozrzucając ulotki wzywające do powstania. Uczestniczył w walkach z bolszewikami podczas działań nad Berezyną. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. pil. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce mieszkał w Naramowicach (obecnie część Poznania). Pracował jako pilot-oblatywacz w 3 plotn.
W 1922 r. był współzałożycielem Związku Lotników Polskich w Poznaniu, w późniejszych latach zwierzchnikiem pilotów w tamtejszym Towarzystwie Lotnictwa Komunikacyjnego. 23 maja 1925 r. jako pilot odbył pierwszy lot cywilny z Poznania do Warszawy.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagach VI E w Dorsten, a od 17 wrzesnia 1942 r. VI B w Dössel. Uwolniony w 1945 r., powrócił do kraju.
Od lat 70. należał do zarządu Poznańskiego Klubu Seniorów Lotnictwa.
Zmarł w październiku 1984 r. w Chludowie i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 2 (Junikowo) w Poznaniu pole 3.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.