Urodził się 18 kwietnia 1889 r. w Warszawie. Syn Antoniego i Bronisławy z Karpińskich. W roku 1913 ukończył Instytut Elektrotechniczny w Tuluzie, uzyskując dyplom inżyniera.
Podczas I wojny światowej wcielony do armii rosyjskiej.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim.. Służył w dowództwie twierdzy Dęblin oraz w XV baonie saperów. Zweryfikowany jako kpt. sap. z 1 czerwca 1919 r., był p.o. dowódcy XXX baonu saperów 9 psap. Awansowany 1 lipca 1923 r. na mjr. sap., dowodził XXII baonem saperów 10 psap (1924). Następnie w Departamencie Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1928 r. w Centralnej Składnicy Inżynierii, a w 1932 r. służył w Wojskowym Zakładzie Zaopatrzenia Inżynierii. Potem w Kierownictwie Zaopatrzenia Technicznego i Dowództwie Saperów. W 1935 r. został przeniesiony w stan spoczynku. W roku 1939 zmobilizowany do WP.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. po agresji Związku Sowieckiego z 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, pośmiertnie awansował na ppłk (2007).
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” 1934, nr 27; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.