Józef Janikowski

Urodził się 22 lutego 1886 r. w Biechowie pow. Opatów. Syn Franciszka i Katarzyny z Krzemińskich.

Ukończył dwie klasy szkoły elementarnej. W latach 1900–1903 pracował w walcowni Zakładów Starachowickich, a od stycznia 1904 r. w Sosnowieckich Fabrykach Rur i Żelaza (fabryka Huldschiński`ego).

Od 1905 r. w PPS ps. „Alfred”, „Artur”. W 1906 r. został przewodniczącym Komitetu Dzielnicowego i członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS Zagłebia Dąbrowskiego. W tym też roku został członkiem Organizacji Bojowej. Uczestniczył w akcji na urząd gminny i monopol we Włodowicach (21 kwietnia 1907 r.). Aresztowany 25 sierpnia przez władze rosyjskie, w listopadzie zesłany administracyjnie do Mariampola, skąd rychło zbiegł do Wiednia.

Od stycznia 1908 do 1914 r. pracował tam jako tokarz w fabryce. Należał do sekcji wiedeńskiej Oddziału Zagranicznego PPS, PPSD oraz Stow. Robotników Polskich „Siła”.  Skierowany przez władze PPS w celu odbudowy struktur partii, w 1914 r. przyjechał do Zawiercia.

W czasie I wojny światowej uczestniczył w działalności propagandowej na rzecz Legionów Polskich. Należał do POW – od września 1915 r. był komendantem w Zawierciu.

Od 1918 r. (z przerwą w czasie II wojny światowej) mieszkał w Skarżysku-Kamiennej. Pracował jako tokarz w warsztatach PKP.

Był przewodniczącym PPS w Skarżysku-Kamiennej i od 1927 r. radnym Rady Miejskiej. Wieloletni członek zarządu, sekretarz (1931–1932) i przewodniczący komisji rewizyjnej zarządu koła Związku Zawodowego Kolejarzy w Skarżysku, prezes Okręgowej Sekcji Mechanicznej oraz (od 1927 r.) należał do Centralnej Sekcji Mechanicznej Związku Zawodowego Kolejarzy.

W grudniu 1946 r. przeszedł na emeryturę. Przez pewien czas działał w PPS w Skarżysku-Kamiennej.

Zmarł 28 września 1967 r. w Skarżysku-Kamiennej.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Żonaty z Jadwigą Marjan, miał córkę Aurelię Katarzynę (ur. 22 IX 1910), a potem z Bronisławą Major, z którą miał córki Helenę (ur. 10 X 1921) i Irenę Marię (ur. 28 VI 1923).