Bojownikom niepodległości

Józef Jano

(1892–1964)

Józef JanoUrodził się 17 listopada 1892 r. w Buczkowicach pow. Biała. Syn Jakuba i Katarzyny z d. Tarnawa.

Od 1912 r. należał do „Sokoła” w rodzinnej miejscowości.

W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w stopniu szer. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 6 komp. 2 pp LP. Podczas kampanii karpackiej 19 stycznau 1915 r. ranny pod Pappfalvą. Następnie w 12 komp. 3 pp LP i w oddziale sztabowym Komendy Legionów.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 57 pp.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Uczestnik III powstania śląskiego (1921 r.).

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Pracował jako tkacz.

Zmarł 2 stycznia 1964 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gliwicach-Łabędach.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Teresą Gluza, miał z nią córki Walerię (ur. 1 VII 1922) i Wandę (ur. 9 V 1932) zamężną Miodońską oraz syna Józefa (ur. 11 II 1929).

Źródła

M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914–1918, Milówka 2018; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich, t. I: Tradycja, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 235/1933.