Urodził się 21 stycznia 1893 r. w Warszawie. Syn Antoniego i N. z Ponińskich.
W czasie I wojny światowej w 1915 r. wstąpił do Legionu Puławskiego, a w latach 1917-1918 służył w I Korpusie Polskim w Rosji.
Po 1918 r. w WP. W czasie wojny z bolszewikami pełnił służbę w 9 pstrz granicznych oraz w 36 pp.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. w 1923 r. był oficerem Oddz. I Sztabu Generalnego. Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., w 36 pp służył (z przerwami) do 1933 r. W latach 1933-1934 zajmował stanowisko referenta mobilizacji w Komendzie m. st. Warszawy. Następnie przeniesiony do rezerwy lub w stan spoczynku.
Od 1935 r. do wojny pracował jako kierownik referatu organizacyjnego biura wojskowego Ministerstwa Komunikacji.
Po kampanii 1939 r. 27 czerwca 1940 r. aresztowany przez NKWD, był więziony we Lwowie. 10 lutego 1941 r. skazany na pięć lat pobytu w łagrach. Przebywał w Uchtiżemłag na terenie republiki Komi. Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski w 1941 r. uwolniony. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Potem służył w szefostwie komunikacji Armii Polskiej na Wschodzie.
Po wojnie i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii.
Zmarł 15 września 1955 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Brompton.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; A. Suchcitz, „Non omnis moriar”… Polacy na londyńskim cmentarzu Brompton, Warszawa 1992.