Bojownikom niepodległości

Józef Łabusz

(1897-1920)

Urodził się w 1897 r. w Uściu Biskupim. Syn Jana i Anny z Fersztenzlów.

Pracował jako monter.

W czasie I wojny światowej od 12 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w12 komp. 3 pp LP, a potem w 4 pp LP. Ranny podczas walk na Wołyniu. Wiosną 1917 r. w stopniu st. szer. skierowany na kurs wyszkolenia nr 3.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu kpr. pełnił służbę w 3 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza i Szaldobos.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski, gdzie dostał się do niewoli.

Następnie służył w 14 psp w Armii Polskiej we Francji. W jej składzie w 1919 r. powrócił do kraju.

Co najmniej od września 1919 r. służył w 4 pp leg, awansując do stopnia st. sierż. Brał udział w walkach z bolszewikami.

Poległ 28 sierpnia 1920 r. w bitwie pod Hrubieszowem.

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 177/1938
Źródła

CAW, I.482.73-6789, VM; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1914-1918, Warszawa 1934; „Monitor Polski” 1938, nr 177.