Urodził się 24 lipca 1889 r. w Lutowiskach pow. Przemyśl. Syn Mikołaja, urzędnika, oraz Bronisławy ze Sropińskich. Brat Mikołaja Grzegorza (zob.) i Włodzimierza (zob.).
Ukończył I Gimnazjum Klasyczne św. Anny w Krakowie (1908), po czym studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując absolutorium (16 maja 1916).
Od 1910 r. należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krzeszowicach i Sierszy.
W czasie I wojny światowej 10 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich. W powstającym 2 pp LP został przydzielony jako podoficer do 8 komp. W jej szeregach 30 września wyruszył na front karpacki. Potem dowodził plut. 7 komp. Wobec choroby oczu wyjechał do Krakowa. W okresie od 1 listopada do 31 grudnia 1914 r. był słuchaczem szkoły podchorążych LP w Krakowie, Jabłonkowie i Marmaros-Sziget. Następnie sprawował funkcję instruktora musztry w kadrze I dyonu artylerii, po czym dowódcy plut. w baonie uzupełniającym LP nr 3 (1 stycznia-1 grudnia 1915). Przydzielony do 6 pp LP, dowodził plut. w 2 komp. Uczył się w Szkole Chorążych LP (1 marca-1 maja 1916) i z dniem 1 maja 1916 r. został mianowany chor. piech. Uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Chory, w okresie od 1 sierpnia do 1 listopada 1916 r. przebywał w szpitalu w Nowym Sączu. Po wyzdrowieniu odkomenderowany jako hospitant do 1 part LP, służył w 2 baterii.
Od 1 sierpnia 1917 r. dowodził plut. w oddziałach uzupełniających Polskiego Korpusu Posiłkowego w Bolechowie. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą 18 lutego 1918 r. został internowany przez Austriaków, do 15 maja przebywał w obozie na Węgrzech. Po uwolnieniu wyjechał do Krakowa.
Po rozbrojeniu Austriaków 31 października wstąpił tam do Wojska Polskiego. Przydzielony do tworzonego od 2 listopada 4 pp leg, awansował na ppor. piech. 1 lutego 1919 r. na własną prośbę przeniesiony do rezerwy.
Podjął wówczas pracę w sądownictwie.
15 kwietnia 1920 r. powołany do służby czynnej, od 1 lipca był żołnierzem 216 pp Armii Ochotniczej. Początkowo dowodził plut., a od 1 września sprawował funkcję oficera sądowego. 1 marca 1921 r. awansowany do stopnia por. piech. Od 15 sierpnia 1921 r. był oficerem placu w Płocku, zaś 15 października przeszedł do rezerwy.
Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Żonaty z Kazimierą Małal, miał z nią syna Jerzego (ur. 23 IX 1917) i córkę Marię (ur. 25 VII 1922).
CAW, I.120.I.266, akta personalne 679; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” 1932, nr 48; Rok bojów na Polesiu 1915-1916, Warszawa 1917; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.