Bojownikom niepodległości

Józef Lewandowski

(1897-1975)

Urodził się 14 października 1897 r. w Chrzanowie pow. Ciechanów. Syn Antoniego i Józefy z Łukasiaków.

W czasie I wojny światowej służył w I plut. konnym Legionu Puławskiego, walczącego u boku armii rosyjskiej. Potem w 1 puł, wraz z nim wszedł w skład I Korpusu Polskiego. Po jego demobilizacji latem 1918 r. powrócił do kraju.

Po 1918 r. w WP. Od lipca 1920 r. służył w 115 puł (potem: 25 puł). W jego składzie brał udział w walkach z bolszewikami.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. Służył w 25 puł. W 1933 r. posiadał stopień st. wachm. Służył wówczas w komendzie garnizonu w Prużanie. Od 1937 r. w 10 psk.

W jego składzie brał udział w kampanii 1939 r. Nastepnie przedostał się do Francji. Uczestniczył w kampanii francuskiej 1940 r., podczas której dostał się do niewoli niemieckiej. Z niewoli zbiegł, po czym przez Francję przedostał się do Hiszpanii, gdzie został uwięziony w obozie w Mirandzie. Po zwolnieniu przez Gibraltar dotarł do Wlk. Brytanii i podjął służbę w WP. W składzie 10 psk uczestniczył w wlakach we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech w latach 1944-1945. Awansował na chor.

Po zakończeniu wojny i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Mianowany ppor. tyt.

Zmarł 19 października 1975 r. w Rugby.

Odznaczony odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 6/1934
Źródła

„Monitor Polski” nr 6/1934; „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1975, nr 80.