Urodził się 19 stycznia 1889 r. w Ostrowach. Syn Michała i Bronisławy z Rosińskich.
Od 24 lipca 1919 r. w Policji Państwowej. Przez wiele lat służył w Warszawie m.in. był kierownikiem III komisariatu (1926). W 1926 r. posiadał stopień komisarza. W 1935 r. przeniesiony do Łodzi, gdzie w 1939 r. sprawował funkcję zastępcy komendanta policji m. Łodzi.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 05/2 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na nadkomisarza.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 6/1934.