Józef Łobarzewski

Urodził się 2 stycznia 1901 r. w Zegrzynku koło Warszawy. Syn Andrzeja i Zofii z Jodkiewiczów.

W czasie I wojny światowej od lutego 1917 r. w Polskiej Organizacji Wojskowej w Warszawie ps. „Grzmot”.

Od 1 lutego 1919 r. wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Służył w 33 pp. Od 9 marca 1920 do 27 stycznia 1921 r. był elewem Szkoły Podchorążych w Warszawie. Po jej ukończeniu jako pchor. został przydzielony do 33 pp, w którym był młodszym oficerem komp.

1 grudnia 1921 r. mianowany ppor. piech., został oficerem ordynansowym dowódcy 18 DP. Awansowany 1 grudnia 1922 r. na por. piech., sprawował funkcje młodszego oficera komp. oraz oficerem placu. Od 5 stycznia do 20 maja 1925 przebywał na kursie doskonalenia młodszych oficerów piechoty w Chełmnie. Po jego ukończeniu sprawował funkcje dowódcy komp. oraz komendanta Przysposobienia Wojskowego pułku. 12 października 1931 r. przydzielony na instruktora do baonu podchorążych rezerwy nr 6. W 1932 r. pozostawał w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty MSWojsk. 11 sierpnia tego roku przeniesiony do 18 pp, był w nim dowódcą komp., oficerem materiałowym i zastępcą oficera mobilizacyjnego pułku. Awansowany 19 marca 1937 r. na kpt. piech., wiosną 1939 r. był oficerem mobilizacyjnym pułku.

Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. w Ośrodku Zapasowym 26 DP. Od 1940 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach Służby Zwycięstwu Polski/Związku Walki Zbrojnej i AK ps. „Skałka”. Używał nazwisk „Otto Kornberger”, „Józef Jackiewicz” i „Aleksander Bursa”. Służył w I wydziale (organizacyjnym) Dowództwa Warszawskiego Okręgu ZWZ/AK. Awansował na mjr. piech. Na tym stanowisku wziął udział w powstaniu warszawskim 1944. Uczestniczył w działaniach na terenie Śródmieścia. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał m.in. w stalagu XI A Altengrabow. W 1945 r. został uwolniony przez oddziały alianckie.

Przebywał w obzie dla b. jeńców w Glückstadt.

Zmarł 11 listopada 1946 r. w Glückstadt. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym przy kościele pw. św. Anny w Piasecznie.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Wandą Kornberger, miał syna Ryszarda (ur. 30 VII 1925), żołnierza AK, więzionego przez Sowietów.