Józef Londzin

Urodził się 3 lutego 1863 r. w Zabrzegu pow. Bielsko. Syn Józefa, nauczyciela, i Katarzyny z Kuboszków.

Ukończył szkołę ludową w Zabrzegu oraz niemieckie gimnazjum w Bielsku (1884 r.). Kształcił się w seminarium duchownym w Ołomuńcu. 7 lipca 1889 r. został wyświęcony na kapłana.

Pracował jako wikariusz w parafiach w Strumieniu i Międzyrzeczu, a od 1890 r. w Cieszynie. Był tam też kapelanem więziennym, a od 1 marca 1897 r. katechetą zorganizowanego przez siebie gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej.

W 1885 r. współzałożyciel i w latach 1890-1904 członek Zarządu Głównego Polskiej Macierzy Szkolnej Ks. Cieszyńskiego (sekretarz, skarbnik, w latach 1903-1904 przewodniczący zarządu). Od 1891 r. aż do śmierci wydawca i redaktor „Gwiazdki Cieszyńskiej”. W 1901 r. był współzałożycielem Polskiego Tow. Ludoznawczego, jego Muzeum oraz Tow. Opieki im. bł. Melchiora Grodzickiego. Od 1904 r. skarbnik (organizator drukarni, księgarni i introligatorni), a w latach 1925-1928 prezes Tow. „Dziedzictwo bł. Jana Sarkandra”.

Był działaczem Polskiego Tow. Turystycznego „Beskid” w Cieszynie (w latach 1921-1921 jego prezes), a po jego połączeniu z Polskim Tow. Tatrzańskim – prezesem Polskiego Tow. Tatrzańskiego „Beskid Śląski” w Cieszynie (1921-1925). Współinicjator budowy dwóch polskich schronisk turystycznych na Ropiczce i Stożku. W latach 1907-1918 (z przerwą 1909-1911) poseł do austriackiej Rady Państwa.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. był członkiem Sekcji Śląskiej NKN.

Od października 1918 do 1920 r. przewodniczący Rady Narodowej Ks. Cieszyńskiego. Wiosną 1919 r. uczestniczył w konferencji pokojowej w Paryżu, gdzie działał na rzecz przyłączenia Śląska Cieszyńskiego do Polski.

Wieloletni prezes Zw. Kapłanów Śląska Cieszyńskiego „Unitas”, Polskiego Tow. Etnograficznego w Cieszynie, rady nadzorczej Zw. Spółek Rolniczych, członek rady nadzorczej Cieszyńskiego Banku Kredytowego, Tow. Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych.

Kanonik honorowy kapituły sandomierskiej i katowickiej, w 1927 r. uzyskał godność prałata.

Poseł na Sejm Ustawodawczy wybrany w okręgu wyborczym nr 35 (Cieszyn), był członkiem klubów Polskiego Zjednoczenia Ludowego (1919 r.) oraz Narodowego Zjednoczenia Ludowego (od 1920 r.). Ponownie wybrany na posła w 1922 r. w okręgu wyborczym nr 40 (Cieszyn). Był członkiem Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. Mandat poselski sprawował do 1927 r. W 1928 r. został senatorem wybranym w województwie śląskim. Członek klubu BBWR.

Od 1927 r. zajmował stanowisko burmistrza Cieszyna.

Autor prac specjalistycznych dotyczących dziejów Kościoła i historii szkolnictwa na Śląsku Cieszyńskim.

Zmarł 21 kwietnia 1929 r. w Cieszynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Jest patronem Szkoły Podstawowej w Zabrzegu, placu w Katowicach, ulic w Bielsku-Białej, Raciborzu i Strumieniu, jego pomnik znajduje się przy kościele pw. św. Józefa w Zabrzegu.