Urodził się 19 lutego 1894 r. w Tarnowie. Syn Feliksa i Anieli z Albinów. Uczył się w gimnazjum w Bochni i tam uzyskał maturę. W 1913 r. podjął studia na wydz. lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek „Sokoła” i Drużyn Bartoszowych. Od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w II Brygadzie. Uczestniczył w kampanii karpackiej, ranny pod Nadwórną. Następnie pracował w Polskim Samarytaninie przy NKN w Wiedniu. W lutym 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. Od listopada 1918 r. w WP. Od 21 listopada służył w szpitalu załogi nr 5 w Krakowie. Później był lekarzem I baonu 69 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami. 17 lipca 1920 r. mianowany ppor. plek. 22 marca 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. plek. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Powrócił do studiów medycznych w Krakowie i tam 10 lipca 1936 r. otrzymał dyplom lekarski. Praktykował w Iwoniczu pow. Krosno. Należał do lwowskiej Izby Lekarskiej. W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wywieziony prawdopodobnie 21 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Charkowie. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie awansował na kpt. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego (Warszawa 2003); J.B. Gliński: Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar II wojny światowej t. 2 (Warszawa 1999); Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Monitor Polski nr 177/1938.