Urodził się 5 marca 1896 r. w Żywcu. Syn Wincentego, restauratora, i Józefy z Łuszczkiewiczów.
Uczył się w Wyższej Szkole Realnej w Żywcu, w roku 1911 ukończył piątą klasę. Ukończył też dwuletnią szkołę przemysłową w Bielsku. Był czeladnikiem stolarskim.
Od 1 grudnia 1913 r. należał do Związku Strzeleckiego w Żywcu.
Po wybuchu I wojny światowej, 6 sierpnia 1914 r. z oddziałem strzeleckim wyjechał do Krakowa, gdzie wstąpił do oddziału strzeleckiego Józefa Piłsudskiego; od 16 sierpnia w Legionach Polskich. Służył w 2 komp. II baonu 1 (potem 5) pp LP. 6 października 1916 r. wyjechał na urlop, po czym został skierowany do służby werbunkowej. Ze względu na negatywny stosunek do tej pracy przeniesiony do 6 pp LP w Dębline. Awansowany na stopień plut. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 2 pp II Brygady. Wysłany na Bukowinę 17 lutego 1918 r. zbiegł, podejmując służbę w POW na Lubelszczyźnie. Aresztowany w maju przez Austriaków, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski. 18 czerwca zdezerterował, następnie od lipca należał do POW w Żywcu.
W niepodległej Polsce podjął służbę w Wojsku Polskim. Na początku 1919 r. brał udział w walkach z Czechami o Śląsk Cieszyński, następnie służył w 3 psp. Podoficer zawodowy. W roku 1931 w stopniu st. sierż. służył w 2 baonie balonowym. Po roku 1937 awansował na chor.
Podczas kampanii 1939 r. kierownik warsztatu mechanicznego Bazy Balonowej nr 1. Dostał się do niewoli niemieckiej.
Zmarł w 1970 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi..
M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914–1918, Milówka 2018; „Monitor Polski” nr 111/1931; Pierwsze Sprawozdanie C.k. Wyższej Szkoły realnej w Żywcu z rok szkolny 1911, Żywiec 1911.