Urodził się 18 września 1894 r. Syn Aleksandra.
Podczas I wojny światowej należał do Polskiej Organizacji Wojskowej.
W niepodległej Polsce od listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim w szeregach w 22 pp. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, w 1923 r. był oficerem placu w Siedlcach. W latach 1924–1926 studiował w WSWoj w Warszawie. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na kpt. SG piech., co najmniej od 1928 do 1935 r. służył w Sztabie Głównym między innymi w Oddz. I (1928). Awansowany 19 marca 1937 r. na mjr. dypl. piech., wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu operacyjnego wydz. opisowego Wojskowego Instytutu Geograficznego.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. szef Oddz. II SGO „Narew”. Aresztowany 1 listopada 1940 r. przez NKWD, wyrokiem Wojskowego Trybunału Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego z 27 marca 1941 r. został skazany na karę śmierci, stracony w Mińsku Litewskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; „Monitor Polski” 1931, nr 64; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.