Urodził się 14 kwietnia 1897 r. w Warszawie. Syn Hipolita i Heleny z Krügerów.
Ukończył Wyższą Szkołę Mechaniczno–Techniczną H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie.
Podczas I wojny światowej w POW.
Od 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Był mechanikiem w 8 esk. lotniczej. W 1920 r. ukończył Szkołę Podchorążych Pirechoty. Przydzielony do 66 pp, w jego składzie walczył z bolszewikami. Z dniem 1 września 1920 r. otrzymał stopień por. piech. Sprawował funkcję dowódcy komp. i oficera informacyjnego.
Po 1923 r. przeniesiony do lotnictwa, służył w 4 plotn (1924). W 1928 r. oficer Departamentu Lotnictwa Ministerstwie Spraw Wojskowych, zaś w 1932 r. 1 plotn. Następnie przeniesiony do rezerwy lub w stan spoczynku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt..
Żonaty z Józefą Korycką, miał z nią dwoje dzieci.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” 1938, nr 140; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.