Bojownikom niepodległości

Józef Orlicki

(1894–po 1932)

Urodził się 24 marca 1894 r. w Wieprzu pow. Wadowice. Syn Franciszka i Marii z Płonków.

Podczas I wojny światowej od września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP i w jego szeregach odbył kampanię karpacką, bukowińską, besarabską i wołyńską, gdzie w 1916 r. został ranny. Leczył się w szpitalu w Lublinie. Po rekonwalescencji przydzielony do służby werbunkowej w Opatowcu. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r.  od września podjął służbę  w Polskim Korpusie Posiłkowym. W październiku przydzielony do part, uzyskał stopień st. szer. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt.

Zwolniony, został wcielony do armii austro–węgierskiej. Przydzielony do 12 part.

W niepodległej /Polsce mieszkał w Andrychowie. Pracował jako majster apretury.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

„Monitor Polski” 1932, nr 167.