Urodził się 25 listopada 1894 r. w Tarnowie.
Działacz niepodległościowy ps. „Dzięciołowski”.
W czasie I wojny światowej w stopniu chor. pełnił służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Następnie dołączył do II Korpusu Polskiego (6 marca). Zapewne brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja), po czym dostał się do niewoli.
Od 15 listopada 1918 r. w stopniu ppor. w WP. Służył w MSWojsk, skąd 10 grudnia został przeniesiony do Oddz. II Sztabu Generalnego, a potem do dowództwa Frontu Galicyjskiego. 1 grudnia 1919 r. awansował na por. łączn. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako kpt. rez. łączn. z 1 czerwca 1919 r., 19 marca 1939 r. awansował na mjr. rez. łączn.
W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Pracował jako urzędnik w Tow. Eksploatacji Soli Potasowych.
Po kampanii 1939 r. aresztowany przez Sowietów. Wywieziony na podstawie listy nr 055/4 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
„Monitor Polski” nr 48/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.