Józef Stanisław Boguszewski

Urodził się 1 marca 1901 r. w Warszawie. Syn Szymona i Anny z Sitkowskich.
Działacz niepodległościowy ps. „Szczerbiec”.
W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Był st. instruktorem pożarniczym Zw. Floriańskiego, inspektorem pożarnictwa Polskiej Dyrekcji Ubezpieczeń Wzajemnych. Współzałożyciel (1931 r.) Ochotniczej Straży Pożarnej w klasztorze OO.Franciszkanów w Niepokalanowie. Był wykładowcą na wielu kursach pożarniczych oraganizowanych dla uczniów szkół rolniczych, zawodowych i seminariów nauczycielskich.
Podczas kampanii 1939 r. zgłosił się na ochotnika do służby przeciwpożarowej w trakcie obrony Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej był wykładowcą w Centralnej Szkole Pożarniczej w Warszawie oraz w Ośrodku Szkoleniowo-Badawczym Społecznej Spółdzielni Pracy w Wawrze. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach Korpusu Bezpieczeństwa. służył w referacie opl Rejonowej Delegatury Rządu III (Śródmieście). Na początku powstania warszawskiegow stopniu mjr. poż. w sierpniu 1944 r. powołany na stanowisko rejonowego komendanta straży pożarnych i batalionów techniczno-roboczych w centrum miasta, gdzie organizował obronę przeciwpożarową i prace ratownicze. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października) ze strażakami opuścił rejon i po trzech dniach pobytu w obozie w Pruszkowie udało mu się zbiec, znajdując schronienie w Ochotniczej Straży Pożarnej w Brwinowie.
W 1946 r. został komendantem Centralnej Szkoły Pozarniczej, którą kierował do 14 marca 1947 r. Równocześnie po reaktywowaniu Zw. Straży Pożarnych RP pełnił funkcję kierownika wydz. wyszkolenia Biura Zarządu Przymusowego. W latach 1947-1948 redaktor naczelny „Przeglądu Pożarniczego” oraz (przez krótki okres czasu) „Gazety Strażackiej”. W tym czasie kierował także wydz. wydawniczym Zw. Straży Pożarnych RP. Uzyskał stopien ppłk. poż. Po napisaniu i wydaniu książki o historii zakonnej straży pożarnej w Niepokalanowie (1949 r.) został oskarżony o klerykalizm. Pozbawiony stopnia, został zwolniony ze służby. W 1950 r. podjął pracę w Zakladach Przemysłu Cukierniczego im. 22 lipca d. E. Wedel w Warszawie.
Autor licznych artykułow fachowych w „Przeglądzie Pożarnictwa” i „Gazecie Strażackiej”.
Po II wojnie światowej w Polsce. Służył w Straży Pożarnej, uzyskując stopień ppłk.
Zmarł 14 grudnia 1986 r. w Łodzi i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym Doły..
Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Był członkiem honorowym PTTK.