Józef Stanisław Godek

Urodził się 4 grudnia 1896 r. w Tarnowie. Syn Stanisława i Kunegundy z Krogulskich.

Uczęszczał do gimnazjum w Tarnowie, jednak z powodu trudnej sytuacji materialnej rodziców w szóstej klasie (1909 r.) zmuszony był przerwać naukę. Podjął wówczas pracę pomagając rodzicom w utrzymaniu domu, a część zarobionych pieniędzy przeznaczał na prywatne lekcje.

Członek Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Tarnowie.

Od 6 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP, a potem w 5 pp LP (1 komp.). Uczestniczył w walkach na Kielecczyźnie, Lubelszczyźnie i Wołyniu. Chory, od lutego 1916 r. przez kilka tygodni leczył się w szpitalu. W kwietniu przydzielony do komp. uzupełniającej nr 1 w Kozienicach. Ukończył szkołę podoficerską. W czerwcu skierowany jako instruktor do do 3 komp. w baonie uzupełniającym w Dęblinie. Od września 1916 r. pełnił służbę garnizonową w Krakowie, Kamieńsku i Rembertowie.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918 r.) internowany przez Austriaków w Witkowicach (do 30 kwietnia).

Zwolniony, w maju 1918 r. podjął pracę jako dietariusz w krakowskim magistracie i pozostał na tym stanowisku do marca 1919 r. W tym samym 1918 r. rozpoczął naukę w szkole buchalteryjno-handlowej w Krakowie, którą ukończył w 1922 r. Później uczęszczał również na kurs zorganizowany w krakowskiej Akademii Handlowej, zakończony egzaminem z rachunkowości państwowej i geometrii.

Z początkiem marca 1919 r. powołany został do służby w WP. W stopniu sierż. przydzielony na stanowisko kierownika kancelarii wydawczej do Zakładów Odzieży WP w Krakowie. Służył tam aż do czasu zwolnienia do rezerwy w połowie września 1919 r., a następnie pozostał w tychże Zakładach Odzieży WP jako pracownik cywilny. Od maja do lipca 1920 r. pracował jako księgowy i sekretarz w Polskiej Żegludze Państwowej w Krakowie, a później jako referent przy Posterunku Zufarm Ekspedycji nr IV Oddziału II Sztabu Generalnego WP w Katowicach (wrzesień-grudzień 1920). Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

W połowie stycznia 1923 r. przyjęty na praktykę do służby celnej w Muszynie. Po ukończeniu kursu celnego i złożeniu egzaminów od czerwca 1924 r. pracował jako pomocnik poborcy celnego w Muszynie. W grudniu 1928 r. awansował na stanowisko poborcy celnego w Muszynie. W maju 1929 r. przeniesiony został do Urzędu Celnego w Czarnym Dunajcu, gdzie w 1930 r. otrzymał nominację na adiunkta cłowego, a w późniejszym czasie objął funkcję naczelnika tego urzędu.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł 28 listopada 1941 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Janiną N., miał z nią syna Przemysława.