Urodził się 14 marca 1889 r. we Lwowie. Syn Franciszka.
W czasie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej, uzyskał stopień por.
Od 31 października 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Początkowo na odcinku VI (Rzęsna Polska), a potem odcinku III (Szkoła Konarskiego). Był komendantem kadry piechoty. Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do III baonu 1 pstrz lwowskich (potem 38 pp).
Zweryfikowany jako mjr art. z 1 czerwca 1919 r., dowodził II dyonem 24 pap (1923) i II dyonem 11 pap (1924). Awansowany 1 stycznia 1928 r. na ppłk. art., w tym też roku sprawował funkcję zastępcy dowódcy 1 papl. Od 13 stycznia 1930 do 27 maja 1932 r. dowodził tym pułkiem. Następnie był komendantem obozu ćwiczeń w Biedrusku. Przed 1939 r. przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy.
Zmarł po 1958 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.