Urodził się 13 lutego 1894 r. w Kunvald w Czechach.
Absolwent gimnazjum.
Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 82 pp, brał udział w walkach z bolszewikami.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r. Służył w 82 pp, dowodził m. in. komp. W latach 1924-1926 słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu szkoły z dniem 11 października 1926 r. przydzielony do Biura Ogólno-Organizacyjnego II wiceministra SWojsk. Z dniem 1 stycznia 1929 r. awansował na mjr. dypl. piech. Z dniem 15 września 1930 r. przeniesiony na stanowisko dowódcy baonu do 50 pp. W 1932 r. został wykładowcą taktyki piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Od 5 listopada 1936 r. szef sztabu 15 DP. Awansowany 19 marca 1938 r. na ppłk dypl. piech. Funkcję szefa sztabu sprawował do listopada 1938 r. Później wykładowca przedmiotu taktyka piechoty w WSWoj. 24 sierpnia 1939 r. został szefem sztabu 55 DP rez.
Na tym stanowisku (Armia „Kraków”) wziął udział w kampanii 1939 r. Walczył m.in. na Śląsku, Kielecczyźnie i Lubelszczyźnie. Po kapitulacji oddziałów armii w rejonie Tomaszowa Lubelskiego (20 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m. in. w oflagu VII A w Murnau. Uwolniony 29 kwietnia 1945 r. przez wojska amerykańskie, wyjechał do Wlk. Brytanii, gdzie osiadł na stałe.
Zmarł po 1971 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1975; informacje Tadeusza Łaszczewskiego.