Józef Wisiński

Urodził się 16 marca 1897 r. w Żywcu. Syn Antoniego i Marii Magdaleny z Pantoflińskich.

Ukończył szkołę powszechną w Żywcu oraz Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, których nie ukończył.

Od roku 1926 kształcił się w Seminarium Duchownym w Płocku. 21 grudnia 1929 r. przyjął święcenia kapłańskie. Służbę duszpasterską podjął w lutym 1930 r. jako wikariusz w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Goworowie, następnie kolejno: w parafii pw. św. Anny w Skrwilnie, Baranowie, parafii pw. Wszystkich Świętych w Krzynowłodze Wielkiej, parafii pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Lubielu Nowym, parafii w Lekowie oraz w parafii pw. św. Antoniego w Sarbiewie. 5 października 1937 r. otrzymał nominację na samodzielne stanowisko proboszcza parafii pw. św. Zygmunta w Królewie.

Po zakończeniu I wojny światowej Funkcję tę sprawował do 1946 r., kiedy to objął stanowisko proboszcza parafii pw. św. Mateusza w Goleszynie.

Był zwolennikiem Ruchu „księży patriotów” (1949–1955), których celem było uniezależnienie polskiego Kościoła katolickiego od Rzymu i podporządkowanie władzom komunistycznym w Polsce oraz kształtowanie w polskim społeczeństwie, w większości katolickim, postaw pełnej akceptacji dla polityki komunistów w kraju.

Na początku roku 1953 zachorował na raka. Leczył się w klinice w Krakowie i Szczawnicy.

Zmarł 27 listopada 1953 r., został pochowany na cmentarzu w rodzinnej parafii księdza w Żywcu.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał srebrny Krzyż Zasługi.