Urodziła się 5 września 1881 r. w Tyflisie. Córka Jana, gen. armii rosyjskiej, i Jadwigi z Rossendowskich
Ukończyła gimnazjum w Tyflisie i w 1896 r. przyjechała z rodzicami do Warszawy. Tu, przygotowując się do studiów, prowadziła tajne nauczanie.
W latach 1900–1906 pracowała w czytelniach Warszawskiego Tow. Dobroczynności i socjalistycznym Czerwonym Krzyżu. Jednocześnie przez rok studiowała na uniwersytecie w Moskwie.
Od 1905 r. należała do PPS ps. „Tamara”. Prowadziła agitację wśród żołnierzy rosyjskich w Grodzisku Mazowieckim i Żyrardowie. Utrzymywała kontakt z Komitetem Robotniczym w Grodzisku oraz współdziałała z żyrardowskim komitetem PPS. Prowadziła wykłady w tamtejszej szkole agitacyjnej, opiekowała się więźniarkami politycznymi w kobiecym więzieniu na Pawiaku w Warszawie.
W latach 1906–1910 studiowała na Wydz. Prawa uniwersytetu w Genewie. Tam też należała do PPS. Podczas powrotu do kraju 25 stycznia 1911 r. aresztowana przez władze rosyjskie na przygranicznej stacji Granica, została uwięziona w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Potem przeniesiona do kobiecego więzienia na Pawiaku. Sądzona przez Wojskową Izbę Sądową w procesie 34 członków PPS z Żyrardowa i Grodziska, została uniewinniona. Po zwolnieniu kontynuowała działalność w partii.
Od 1919 r. pracowała jako aplikant sądowy w Warszawie. W 1927 r. została adwokatem. W 1934 r. przeszła na emeryturę.
Członek Stow. b. Więźniów Politycznych.
Zmarła po 1937 r.
Odznaczona Medalem Niepodległości.
Opublikowała: Zamach na kapitana Aleksandrowa w Grodzisku, „Kronika Ruchu Rewolucyjnego w Polsce” nr 4/1935; Wspomnienia z pobytu w Cytadeli, tamże, nr 2/1937.
S. Kalabiński, A. Pacholczykowa, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 178/1937.