Urodził się 13 września 1895 r. w Jarosławiu. Syn Antoniego i Justyny z Derpowskich. Brat Jana Antoniego (zob.), Pawła Piotra (zob.) i Tadeusza Justyna (zob.).
Ukończył szkołę realną we Lwowie (1913), po czym podjął studia na Politechnice Lwowskiej.
Członek PDS we Lwowie.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914r. służył w Legionach Polskich ps. „Pobóg”. Służył w 1 puł LP, uzyskując stopień wachm. szt. 22 września 1917 r. aresztowany przez Austriaków pod zarzutem agitacji i rokoszu wojskowego, był więziony w Przemyślu. 15 listopada został uwolniony.
Wcielony do armii austro-węgierskiej, służył w 8 puł w Siedmiogrodzie. 10 marca 1918 r. zdezerterował, po czym wstąpił do POW.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu ppor. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom ps. „Ptaszyński”. Był I oficerem zwiadowczym 2 baterii 1 part lwowskiej. Następnie (grudzień 1918-maj 1919) oficer wywiadowczy 4 pap. Od czerwca dowódca szw. zapasowego 11 puł. W październiku skierowany do Oficerskiej Szkoły Jazdy w Starej Wsi pod Warszawą. Ukończył ją w kwietniu 1920 r. i otrzymał przydział na instruktora i łącznika przy 6 Dywizji Ukraińskiej płk. Marki Bezruczki. 11 sierpnia awansował na por. kaw. W końcu sierpnia został dowódcą szw. 11 puł. 11 września awansował na rtm. kaw. (z dniem 1 kwietnia).
Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. kaw., kontynuował służbę w 11 puł. Był dowódcą szkoły podoficerskiej pułku, a od 1925 r. zastępcą dowódcy pułku. Podczas przewrotu wojskowego w maju 1926 r. na czele 11 puł opowiedział się po stronie marsz. J. Piłsudskiego. Od 24 kwietnia do 28 lipca 1927 r. przebywał na kursie dla oficerów sztabowych w Obozie Szkolnym Kawalerii w Grudziądzu. Od 1 listopada 1928 do 27 października 1930 r. studiował w WSWoj w Warszawie. 1 stycznia 1930 r. awansował na ppłk. kaw. Od 1 listopada 1930 r. dowodził 7 puł. Awansowany 1 stycznia 1933 r. na płk. dypl. kaw., 27 czerwca 1935 r. został dowódcą 3 psk. Od kwietnia 1939 r. dowódca Wołyńskiej BK.
Na jej czele w ramach Armii „Łódź” wziął udział w kampanii 1939 r. Wyróżnił się podczas bitwy pod Mokrą (1 września), powstrzymując atak 4 DPanc. Później walczył na terenie wschodniego Mazowsza i na Lubelszczyźnie. Po rozbiciu oddziałów pod Jacnią (23 września) rozwiązał resztki brygady i przedostał się do Warszawy. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach SZP/ZWZ/AK ps. „Kogan”, „Pobóg”, „Róg”. 10 października mianowany komendantem Okręgu Krakowskiego SZP/ZWZ. Zagrożony aresztowaniem wyjechał do Warszawy. Tam w lutym 1940 r. aresztowany przez Niemców, został osadzony na Pawiaku, skąd 10 maja zbiegł wywieziony ciężarówką przykryty stertą śmieci; został przy tym ranny w rękę. Po wyleczeniu się objął stanowisko komendanta Okręgu ZWZ w Krakowie. W lipcu ponownie zagrożony aresztowaniem został przeniesiony do Warszawy. Od września był komendantem Obszaru Białystok (pod okupacją sowiecką), ze względu na stan zdrowia wkrótce odwołany. 25 stycznia 1941 r. ponownie skierowany do Krakowa, został komendantem Okręgu Krakowskiego. W marcu aresztowany i osadzony w krakowskim więzieniu na ul. Montelupich. Torturowany w śledztwie, stracił przytomność i został uznany za zabitego. Przywieziony do kostnicy poza więzieniem, po odzyskaniu świadomości dotarł do domu dozorcy kostnicy, który udzielił mu pierwszej pomocy. Wywieziony do Otwocka, jako „Pszczółkowski” przebywał na leczeniu w pensjonacie dr Zofii Dobrowolskiej. Skatowany i przeziębiony w mroźną noc w kostnicy, zachorował na gruźlicę. We wrześniu mianowany komendantem Obszaru Białystok AK, ze względu na stan zdrowia stanowiska nie objął. Od początku 1942 r. pozostawał w rezerwie Komendy Głównej AK. 15 sierpnia 1942 r. awansowany na gen. bryg.
Zmarł 14 sierpnia 1945 r. w sanatorium w Otwocku. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 4 i 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 1934) z Heleną Lucyną z Marchlów Szełochową, miał ze związku pozamałżeńskiego syna Wiesława (ur. 1928).
Jest patronem ulic w Kamieńsku, Krakowie, Otwocku i Wrocławiu.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; T. Gąsiorowski, w: Małopolski Słownik Biograficzny Uczestników Działań Niepodległościowych 1939–1956 t. 1, Kraków 1997; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991; „Monitor Polski” nr 111/1931; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; P. Stawecki, Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej, Wrocław 1997; K. Szczypiorski, Ułani Lubelscy, Warszawa 2010; B. Szwedo, Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914–1921) cz. 3, Leszno-Tarnobrzeg 2006.