Julian Hercman

Urodził się 13 listopada 1875 r. w Lublinie. Syn Józefa i Marii z Putermanów.
Jako student Uniwersytetu Warszawskiego współpracował przy zakładaniu niepodległościowej organizacji „Spójnia”. Pracował także w bezpłatnych bibliotekach Warszawskiego Tow. Dobroczynności, kolportując tam nielegalne wydawnictwa.
Od 1900 r. członek PPS w Łodzi. Aresztowany przez władze rosyjskie, a następnie więziony w Piotrkowie (wrzesień 1901-maj 1902). Zwolniony za kaucją, wyjechał do Nałęczowa. Tam ponownie aresztowany i uwięziony na Pawiaku w Warszawie. W połowie września 1903 r. skazany na 3 lata zesłania na Syberię. Na skutek amnestii w czerwcu 1905 r. został uwolniony.
Powrócił do Nałęczowa, gdzie uczestniczył w działalności rewolucyjnej. W październiku tego roku wyjechał za granicę.
Do grudnia 1907 r. przebywał w Niemczech, gdzie kontynuował studia chemiczne (ostatecznie otrzymał doktorat). Jako członek zarządu biblioteki skupiającej emigrantów-rewolucjonistów, został wydalony z Niemiec.
Zamieszkał w Kijowie, gdzie był członkiem zarządu Uniwersytetu Ludowego. W 1916 r. przeniósł się do Sosnowca.
Był właścicielem fabryki „Atom”.
Od 1916 r. brał udział w działalności charytatywnej i kulturalno-oświatowej mającej na celu wychowywanie ludności żydowskiej w duchu obywatelskim polskim.
Był wiceprezesem Zw. Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski oraz członkiem Stow. b. Więźniów Politycznych. W 1939 r. przewodniczący Komitetu Zarządzającego Stow. Opieki Społecznej „Dobroczynność” w Sosnowcu.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Medalem Niepodległości.