Urodził się 8 lutego 1898 r. w Domacynach pow. Trnobrzeg. Syn Wojciecha i Katarzyny z Wilczyńskich.
W czasie I wojny światowej 22 marca 1916 r. wstąpił do Legionów Polskich. W stopniu szer. służył w 3 komp. 6 pp LP. Brał udział w kampanii wołyńskiej. Chory, 21 stycznia 1917 r. odszedł do szpitala. 10 maja powrócił do pułku.
Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Służył w 7 komp. 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w obozie w Bustyahaza, a potem Szaldobos.
Zwolniony, w maju został wcielony do armii austro-węgierskiej. W szeregach 40 pp walczył na froncie włoskim.
Od listopada 1918 r. w WP. Służył jako sanitariusz w szpitalu polowym na froncie bolszewickim.
Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę w szpitalach wojskowych w Warszawie i Krakowie. W lipcu 1921 r. w stopniu plut. został zdemobilizowany.
Wstąpił do Straży Granicznej. W 1924 r. z powodu redukcji zwolniony ze służby.
Pracował jako szofer w Szczawnicy.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego t. I: Tradycja, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 27/1934; B. Szwedo, Słownik Legionistów Tarnobrzeskich t. I, Tarnobrzeg 2014.