Julian Jagielski

Urodził się 11 lutego 1900 r. w Chełmży. Syn Józefa i Marii (Marianny) z Damrathów.

W czasie I wojny światowej od 1918 r. w armii niemieckiej.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Następnie w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie z bolszewikami. Po jej zakończeniu w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. int.

W niepodległej Polsce pracował w drogerii, firmach reklamowych i w biurze podróży Frankopol. Mieszkał we Lwowie i Poznaniu.

Podczas II wojny światowej wysiedlony przez Niemców do Generalnej Guberni, mieszkał w Warszawie. Pracował jako licencjonowany tłumacz. Posiadał biuro przy ul. Wiejskiej 15. W czasie powstania warszawskiego w stopniu por. był komendantem opl bloku przy ul. Wiejskiej 15.

Poległ 25 września 1944 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A-27.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 4 VI 1924) z Leokadią Lewandowską, miał synów Andrzeja (20 IX 1925–8 XI 2004), prawnika, geografa i demografa, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego, Michała (1928–1935) i Krzysztofa (ur. 28 VI 1936), działacza NSZZ „Solidarność”, pisarza.