Bojownikom niepodległości

Julian Lucjan Leśniewski

(1898-1969)

Urodził się 30 czerwca 1898 r. w Warszawie. Syn Teofila i Emilii z Vaqueretów.

Uczył się w gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. Od 1913 r. należał do Polskiej Drużyny Strzeleckiej w tym mieście.

W czasie I wojny światowej ewakuowany w głąb Rosji, ukończył polską szkołę realną w Charkowie. Należał do organizatorów skautingu w tym mieście, sprawował funkcję zastępowego.

W 1916 r. powołany do armii rosyjskiej, po rewolucji w Rosji w 1917 r. przeszedł do działalności w POW na Ukrainie, a potem w Warszawie ps. „Gryff”, gdzie brał udział w rozbrajaniu Niemców.

Od 11 listopada 1918 r. w WP. W stopniu plut. został zastępcą adiutanta baonu harcerskiego.

Zweryfikowany jako por. KA z 1 czerwca 1919, służył w Oddziale  Kontroli Zestawienia Budżetu (1923), w Ekspozyturze Wojskowej Kontroli Generalnej przy DOK nr I w Warszawie (1924) i w Biurze Kontroli (1928). Od 1930 r. był kierownikiem referatu strzelectwa sportowego w Głównej Komendzie Zw. Strzeleckiego. W 1933 r. objął stanowisko zastępcy kwatermistrza tej komendy. 30 września 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy.

Podjął wówczas pracę w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. W końcu lat 30. zajmował stanowisko radcy ministerialnego.

Równocześnie był kierownikiem wydziału strzelectwa sportowego Pocztowego PW, a od 1935 r. sekretarzem generalnym tej organizacji.

Założyciel Polskiego Zw. Broni Małokalibrowej, Polskiego Zw. Broni Wojskowej i Dowolnej, założyciel i członek zarządu głównego Polskiego Zw. Łuczniczego (był delegatem na międzynarodowe kongresy łucznicze), w latach 1931-1937 sekretarz generalny Międzynarodowego Zw. Łuczniczego, prezes Polskiego Zw. Łuczniczego (20 marca 1937-1939, 1952-1955, 1957-1969), członek Naczelnej Rady Strzeleckiej.

Po II wojnie światowej w Polsce. W 1968 r. był pierwszym kierownikiem sekcji łuczniczej RKS „Drukarz” Warszawa.

Zmarł 30 grudnia 1969 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 145.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty (od 16 XI 1932) z Haliną Kozłowską.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 171/1933, 27/1934
Źródła

A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 171/1933, 27/1934; W. Nekrasz, Harcerze w bojach 1914-1921 cz. 1, Warszawa 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.