Urodził się 10 stycznia 1883 r. w Mławie w rodzinie żydowskiej. Syn Henryka i Michaliny z Luksemburgów.
Uczył się w polskiej szkole Pankiewicza-Trojanowskiego w Warszawie, a następnie studiował na Politechnice Warszawskiej.
Członek SDKPiL, ścigany przez policję rosyjską w 1905 r. wyjechał do Francji. Tam kontynuował studia na Sorbonie w Paryżu, którą ukończył w 1910 r. z tytułem licencjata praw. Porzucił SDKPiL jako partię wrogą idei niepodległości Polski, reprezentowaną przez tzw. litwaków. Ich postawę piętnował w swoich książkach.
W czasie I wojny światowej wstąpił do wojska francuskiego. Dostał się do niewoli. Jako jeniec dokonał konwersji na katolicyzm.
Wstąpił do zakonu OO. Jezuitów. Ukończył seminarium duchowne w Meaux, gdzie w 1924 r. został wyświęcony na kapłana.
Przebywał we Francji, gdzie jako ceniony kaznodzieja posługiwał w skupiskach polskich. W 1936 r. wydał w Paryżu wybór kazań dla uchodźców. Jako kapelan publicznie wyrażał podziękowania Matce Boskiej, Królowej Korony Polskiej za ocalenie narodu polskiego pod Warszawą od „hord bolszewickich”, prowadzonych w 1920 r. m.in. przez swojego brata Józefa.
Zmarł w 1953 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 140/1932.