Urodził się 30 grudnia 1897 r. we Lwowie.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. W połowie grudnia leczył się w szpitalu zorganizowanym w Domu Niemieckim w Morawskiej Ostrawie. Później w 3 komp. 5 pp LP. Ranny 4 lipca 1916 r. podczas bitwy pod Kościuchnówką.
Po 1918 r. w WP. Jako sierż. w 1920 r. służył w 42 pp.
Po wojnie poświęcił się zawodowej służbie wojskowej. W latach 1923-1925 kształcił się w Oficerskiej Szkole Piechoty. Po jej ukończeniu 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. piech. I awansowany 1 lipca 1927 r. na por. piech., co najmniej do 1932 r. służył w 75 pp. Awansowany 1 stycznia 1934 r. na kpt. piech., był oficerem 66 pp (1935). Wiosną 1939 r. pozostawał w dyspozycji szefa Biura Personalnego MSWojsk.
Podczas II wojny światowej od 16 stycznia do 24 maja 1942 r. dowodził baonem kolejowym (potem: grupą kolejową) w Armii Polskiej w ZSSR. W jego składzie przeszedł na Bliski Wschód.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.
Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.