Urodził się 29 stycznia 1898 r. w Warszawie. Syn Leopolda i Wandy z Serafińskich.
Działacz niepodległościowy ps. „Serafiński”.
Od 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 3 puł. 1 grudnia 1920 r. mianowany ppor. kaw. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. kaw.
W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera dróg i mostów.
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Kordian”, „Serafin”. Awansował na rtm. rez. kaw. Był zastępcą komendanta 2 Rejonu I Obwodu (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu AK. Uczestnik powstania warszawskiego 1944. Był dowódcą odcinka „Bogumił” w Podobwodzie „Sławbor” I Obwodu AK. Walczył na terenie południowego Śródmieścia, był ciężko ranny. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Uwolniony w 1945 r., przedostał się do Włoch i podjął służbę w 2 Korpusie Polskim. Po przybyciu korpusu do Wlk. Brytanii i demobilizacji osiedlił się w Londynie.
Awansował do stopnia ppłk.
Zmarł 29 grudnia 1976 r. w Londynie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 245.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi z mieczami.
Juliusz Łoskoczyński, www.1944.pl/powstancze-biogramy/juliusz-loskoczynski,28292.html [dostęp 24 II 2022]; „Monitor Polski” 1934, nr 27, 1938, nr 177; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Z żałobnej karty, „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1977, nr 85.