Bojownikom niepodległości

Kamil Jan Bogacki

(1887-1959)

Urodził się 6 lipca 1887 r. w Korczynie koło Krosna. Syn Józefa i Amalii, wnuk powstańca 1863 r.
Ukończył I gimnazjum w Rzeszowie (1902 r.), po czym studiował filozofię na uniwersytecie w Wiedniu i w 1907 r.. uzyskał doktorat. W 1908 r. wyjechał do USA, gdzie studiował medycynę na uniwersytecie w Princeton. Dyplom lekarski otrzymał w 1912 r. w Cleveland. Pracował też jako dziennikarz w „Kurierze Codziennym” w Cleveland. Działacz Komitetu Obrony Narodowej
W czasie wojny 24 października 1916 r. wstąpił do Legionów Polskich. Przydzielony do ambulatorium lekarskiego w Dęblinie, z dniem 1 listopada otrzymał stopień ppor. lek. Od 5 listopada służył w szpitalu rezerwowym LP w Kozienicach. 31 grudnia przydzielony do Dep. Wojskowego NKN, był referentem sanitarnym. Już 11 stycznia 1917 r. przeniesiono go do dywizyjnego zakładu sanitarnego. Potem (od 25 marca do 1 maja) ponownie w Dep. Wojskowym NKN. Od maja był lekarzem oddziału rekruckiego w obozie w Zambrowie.
Po kryzysie przysięgowym przeszedł do PSZ. Był lekarzem szpitala w Ostrowi oraz kursów wyszkolenia nr 2 i 3. Od 15 sierpnia 1918 r. w sekcji opieki Komisji Wojskowej Rady Stanu, a potem MSWojsk. W październiku 1918 r. ustalono mu starszeństwo stopnia kpt. lek. na dzień 1 stycznia tego roku.
Od listopada 1918 r. w WP. W grudniu zatwierdzony na stanowisku szefa sekcji opieki MSWojsk. 28 grudnia 1919 r. przeniesiony do rezerwy. W sierpniu 1920 r. podjął służbę czynną w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako mjr rez. lek. z 1 czerwca 1919 r.
W kwietniu 1922 r. nostryfikował swój dyplom lekarski na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował jako lekarz w Warszawie.
Podczas II wojny światowej mieszkał w Krośnie. Prowadził tam prywatną praktykę. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK.
Po wojnie wspierał prześladowanych przez władze komunistyczne.
Zmarł 13 lutego 1959 r. w Krośnie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty z Marią Szwarce, miał z nią córki Kamilę, Bronisławę i Marię, a następnie (po śmierci żony) z Janiną Bohuszewicz, a od 1953 r. z Heleną Mercik, z którą miał córkę Kamilę (ur. 1955).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 63/1933
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; M. Frančić, Komitet Obrony Narodowej w Ameryce 1912-1918, Wrocław 1983; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 63/1933; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.