Bojownikom niepodległości

Karol Aleksander Blank

(1891–po 1938)

Karol Aleksander BlankUrodził się 28 marca 1891 r. w majątku Pruszczyn pow. Płock. Syn Karola i Marii Matyldy z Masterów.

Ukończył gimnazjum filologiczne w Płocku oraz studiował na Wydz. Prawa na uniwersytetach w Kijowie i Warszawie.

W czasie I wojny światowej od 1 sierpnia 1915 r. służył w 7 pp LP. 1 lipca 1916 r. przeszedł do 1 puł LP. Po kryzysie przysięgowym 15 lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. Uzyskał stopień kpr.

Wkrótce uwolniony, 30 września 1917 r. wstąpił do polskiego sądownictwa. Był sekretarzem zarządu prokuratorskiego (do 15 maja 1928 r.), następnie sędzią i kierownikiem sądu grodzkiego w Płocku, a potem w Sieradzu.

Pracował społecznie jako prezes Tow. Popierania Budowy Szkół Powszechnych. Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Leokadią Schmidt, miał dwóch synów m.in. Jerzego Karola (1920-2005).

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 48/1932.