Bojownikom niepodległości

Karol Bauman

(1892–po 1931)

Urodził się 30 października 1892 r. w Lubaczowie. Syn Jakuba.

Absolwent seminarium nauczycielskiego.

W czasie I wojny światowej 12 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich i Legionów Polskich. Służył w 1 komp. 3 pp LP. Potem w 6 pp LP. 25 sierpnia 1916 r. uzyskał stopień plut.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w pułku. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 10 pp brał udział w walkach na froncie włoskim, gdzie dostał się do niewoli.

4 listopada wstąpił do oddziałów polskich we Włoszech. Razem z nimi przewieziony do Francji, od kwietnia 1919 r. był adiutantem 9 psp Armii Polskiej gen. Józefa Hallera. W jej składzie powrócił do kraju.

W niepodległej Polsce był kierownikiem szkoły w Płazowie pow. Lubaczów.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 260/1931.