Bojownikom niepodległości

Karol Białobrzeski

(1892–po 1932)

Urodził się 16 stycznia 1892 r. w Zakliczynie. Syn Władysława i Katarzyny z Jareckich.

Pracował jako cieśla.

W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich ps. „Styczyński”. Służył w komp. saperów I Brygady, awansował do stopnia st. szer. Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. aresztowany przez Austriaków i osadzony w więzieniu w Przemyślu. Przebywał tam do listopada.

24 listopada wcielony do armii austro-węgierskiej.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami został zdemobilizowany.

Pracował jako mistrz bednarski w Fabryce Związków Azotowch w Mościcach (oddział chlorowania).

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 293/1932; M. Popiel, Spis członków Związku Legionistów Polskich w Mościcach, „Rocznik Tarnowski” nr 19/2014; Za kratami więzień i drutami obozów (wspomnienia i notatki więźniów ideowych z lat 1914-1921) t. I, Warszawa 1927.