Urodził się 19 października 1864 r. w Chynowie pow. Grójec. Syn Ignacego, ekonoma, i Katarzyny z Masłowskich.
W 14. roku życia oddany na praktykę do warsztatu stolarskiego w Kutnie, a potem do zakładu stolarskiego w Warszawie, w 1884 r. zdał egzamin na czeladnika. Ukończył równocześnie szkołę rzemieślniczą w Warszawie.
Należał do II Proletariatu. Od 1894 r. kierował kółkami robotniczymi PPS. W 1897 r. zagrożony aresztowaniem, wycofał się z działalności partyjnej.
W latach 1897-1900 pracował zawodowo w fabryce wyrobów metalowych Rephana.
Po 1900 r. podjął działalność w PPS „Proletariat” ps. „Karolinka”. Za zorganizowanie strajku w fabryce mebli stylowych Z. Szczerbińskiego w 1902 r. został aresztowany przez władze rosyjskie. Następnie pracował w fabryce maszyn Geislera. Ciężko pobity przez żołnierzy i policjantów podczas konferencji robotniczej w fabryce wyrobów metalowych Bormana i Szwedego, stracił oko i uległ wstrząsowi nerwowemu, który pozostawił trwałe ślady. W 1907 r. za działalność w ruchu robotniczym został wydalony z pracy w fabryce Geislera.
W listopadzie 1918 r. z ramienia PPS wszedł w skład Warszawskiej Rady Delegatów Robotniczych.
W niepodległej Polsce zamieszkał w domu starców przy ul. Młynarskiej 35 w Warszawie.
Zmarł 4 marca 1940 r. w Warszawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
J. Durko, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 140/1938.