Urodził się 1 listopada 1894 r. w Rzeszowie. Syn Jana i Katarzyny z Książaków.
Członek Zw. Strzeleckiego.
Podczas I wojny światowej w armii austro-węgierskiej, uzyskał stopień por.
Od listopada 1918 r. w WP. Służył w legii oficerskiej krakowskiej. Uczestniczył w odsieczy Lwowa i walkach z Ukraińcami w okolicach tego miasta. Później dowodził 1 baterią 4 pac na froncie bolszewickim.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 9 pac. W okresie od 1 kwietnia 1924 do 31 stycznia 1925 r. przebywał na kursie dla młodszych oficerów artylerii w Obozie Szkolnym Artylerii w Toruniu. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na mjr. art. Po ukończeniu kursu 1 lutego 1925 r. objął funkcję instruktora grupy dowódców artylerii w Szkole Strzelania Artylerii, potem Centrum Wyszkolenia Artylerii. 1 listopada 1930 r. został zastępcą dowódcy 14 pal. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na ppłk. art., 1 września objął stanowisko szefa uzbrojenia OK nr V. Od 31 marca 1933 r. komendant Szkoły Uzbrojenia w Warszawie. Awansowany 19 marca 1937 r. na płk. uzbr. W sierpniu 1939 r. został szefem służby uzbrojenia Naczelnego Dowództwa.
Na tym stanowisku uczestniczył w kampanii 1939 r. Po jej zakończeniu przebywał w niewoli niemieckiej. Początkowo w oflagu VI E Dorsten, potem od 24 kwietnia 1941 r. w stalagu XI A w Altengrabow.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1922 r.) z Heleną Kuźniar, miał z nią syna Jana.
„Monitor Polski” nr 27/1934; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; M. Porwit, Spojrzenia poprzez moje życie, Warszawa 1986; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; informacje Tadeusza Łaszczewskiego.