Karol Bugajski

Urodził się 28 stycznia 1880 r. w Warszawie. Syn Edwarda.
Ukończył 6 klas prywatnego gimnazjum J. Pankiewicza.
Następnie pracował jako urzędnik.
Ok. 1900 r. wstąpił do tworzonej wówczas PPS „Proletariat”. Aresztowany jesienią 1901 r., przez pół roku był więziony na Pawiaku. Po zwolnieniu kontynuował działalność partyjną. Aresztowany ponownie 16 kwietnia 1903 r., 13 stycznia 1904 r. został skazany w trybie administracyjnym na 5 lat zesłania do guberni irkuckiej na Syberii. W związku ze staraniami o zezwolenie na wyjazd z nim rodziny, do sierpnia przebywał w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Następnie przeniesiony do więzienia śledczego, z którego wkrótce został zwolniony za kaucją. Wyjechał do Łodzi, gdzie jako „Tadeusz Dąbrowski” kontynuował działalność partyjną. W 1906 r. czynny w Warszawie. M.in. 24 lutego uczestniczył w zamachu na naczelnika Dróg Nadwiślańskich inż. W. Iwanowa. W sierpniu 1907 r. aresztowany po raz kolejny, po 7 miesiącach pobytu w więzieniu w Ratuszu został wywieziony do Brześcia nad Bugiem, a stamtąd do Kowla. Decyzją gen. gubernatora warszawskiego z 19 września 1907 r. wydalony poza teren Królestwa Polskiego.
W 1915 r. powrócił do Warszawy. Podjął działalność w PPS i POW. Aresztowany przez Niemców w 1917 r., był więziony w obozach w Szczypiornie, Havelbergu i Modlinie.
W niepodległej Polsce pracował jako urzędnik w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej.
Działał w dzielnicy śródmiejskiej PPS w Warszawie. Przeciwnik R. Jaworowskiego, po rozłamie w PPS w 1928 r. brał udział w odbudowywaniu organizacji warszawskiej partii. 28 października 1928 r. wybrany zastępcą członka zarządu dzielnicy śródmiejskiej, a w 1929 r. wiceprzewodniczącym. W 1930 r. i w latach 1932-1933 członek komisji rewizyjnej Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego (WOKR). Od 1935 r. członek WOKR, a od 1936 r. skarbnik jego egzekutywy. Na XXIV Kongresie PPS (31 stycznia-2 lutego 1937 r.) wybrano go do Centralnego Sądu Partyjnego.
Członek Stow. b. Więźniów Politycznych.
Po kampanii 1939 r. podjął działalność konspiracyjną. W latach 1933-1944 był członkiem Komitetu V Okręgu PPS-WRN Praga i członkiem Plenum WOKR.
Mieszkał w Choszczówce i od końca 1939 r. pracował zawodowo jako urzędnik w Arbeitsamcie w Jabłonnie. Po wybuchu powstania warszawskiego wysiedlony w okolice Modlina, skąd w październiku przedostał się do Sochaczewa.
Zmarł 26 grudnia 1944 r. w Boernerowie (obecnie część Warszawy).
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty, miał syna Edwarda Tadeusza (15.V.1903-22.III.1956), działacza socjalistycznego.