Urodził się 22 lutego 1898 r. w Krakowie. Syn Alojzego, rzeźbiarza, i Marii z Sadłowskich.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 4 pp LP.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując doktorat.
W latach 1921-1950 pracował jako adwokat w Krakowie, był też radnym m. Krakowa.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, uczestniczył w kampanii wrześniowej.
Pracę literacką rozpoczął w 1941 r. W 1945 r. zadebiutował jako pisarz powieścią Dzikowy skarb, stanowiącą początek cyklu historycznych powieści piastowskich, pisanych do 1984 r. Ponadto opublikował trylogię o Aleksandrze Macedońskim, powieści dla młodzieży o czasach Jagiellonów, jak również nowele.
Otrzymał nagrodę literacką m. Krakowa (1971 r.) i nagrodę ministra Kultury i Sztuki 1 st. (1973).
W 1953 r. jako członek Zw. Literatów Polskich podpisał rezolucję popierającą władze PRL po aresztowaniu pod fałszywymi zarzutami duchowieństwa kurii krakowskiej.
Zmarł 24 listopada 1987 r. Pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
M. Czermińska, w: Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny t. I (Warszawa 1984); Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Monitor Polski nr 235/1933.